WWW.HAMSIAM.IN.TH # แฮมสยามอินไทยแลนด์ HAM COMMUNITY OF THAILAND

ตอนเด็กๆ ผมเป็นเด็กบ้านนอกที่บ้านพอมีที่มีทางอยู่บ้าง เลยแบ่งที่ออกมา 4 ไร่ เพื่อทำสวนมะม่วง ตอนนั้นในที่ 4 ไร่ยังเป็นป่ารก ต้องตัดต้องถางต้องบำรุงดินกันใหม่ ในตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ ม.3 อยู่เลย เช้าไปเรียนหนังสือ เย็นกลับมาถางไร่ เสาร์อาทิตย์ก็ต้องเริ่มทำตั้งแต่เช้ายันเย็น ไอ้เรื่องจะไปเที่ยวเล่นเหมือนเด็กคนอื่นไม่มีทางซะล่ะ ไม่เหนื่อยครับ เพราะมีจุดหมายรออยู่ข้างหน้าและมี พ่อและแม่คอยให้กำลังใจ ผมเฝ้าเพียรทำอยู่เกือบปีครับ กว่าจะเป็น สวนมะม่วง บ่อปลา คอกหมู และเล้าไก่ ในแบบเกษตรผสมผสาน ในตอนนั้นจำได้ว่า เพื่อนบ้าน เพื่อนเล่น และอีกหลายๆคน หาว่าผมบ้า บางคนก็สนุกกับการได้แกล้งเรา ผมขุดบ่อน้ำพอตอนกลางคืนก็มีคนพยายามเอาดินไปถมอีก แต่ก็ได้คำชี้แนะจากผู้ใหญ่หลายๆท่าน รวมทั้งพ่อและแม่ ว่าวันหนึ่งเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง เกือบ 4 ปี ที่มะม่วงเริ่มเก็บดอกเก็บผลได้ ไก่ก็ออกไข่ ปลาที่เลี้ยงไว้ก็เริ่มจับขายจับกินได้ พอถึงวันนี้คนที่เคยหัวเราะเรา คนที่คอยแกล้งเรา ก็อยากจะเข้ามาแสดงความยินดี(จอมปลอม)กับเรา แต่ที่ผ่านมาผมขุดดินปลูกมะม่วง ขุดบ่อเลี้ยงปลา ทำคอกหมู เหนื่อยมากเลยครับ ทำให้ หูผมอื้อ ไม่ค่อยได้ยินที่พวกเขาเหล่านั้นพูด ผมได้ยินเพียงเสียงคนที่คอยช่วยและให้คำแนะนำและกำลังใจผมเท่านั้น ท่านๆเหล่านั้นเคยสอนผมว่า ทรัพย์สินเงินทอง ลาภยศสรรเสิญ คู่ควรเฉพาะกับคนดี คนเก่ง และกล้าทำ กล้าตัดสินใจเท่านั้น ใจไม่ถึงไม่มีทางได้เป็นแม่ทัพ ไม่มีอะไรครับ ว่างๆก็เลยเอาเรื่องความทรงจำตอนเด็กๆมาเล่าให้ฟังแค่นั้นครับ  ;)

 ;D ;D  แม่บอกไม่มีที่ทางให้ รับจ้างดำนา เกี่ยวถั่ว เก็บเห็ด หาอึ่ง เพื่อส่งให้เรียน ถ้าไม่เรียนจะให้ไปเลี้ยงวัว...ถึงตอนนี้รู้แล้วครับ  :D :D :D

  นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า   ผลของการกระทำ..ย่อมมีเสมอ

  อาจจะกล่าวได้อีกนัยนึงว่า  กรรม(ดี)ใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคือสนอง
 
 และคงตรงกับคำพูดที่ว่า  ปลูกมะม่วง ย่อมได้ผล เป็นมะม่วงแล.. :D


  เดี๊ยวจะมาเล่าให้ฟังบ้าง ... ;D
   
 

น่าจะหมายถึงพฤติกรรมของคนมากกว่าครับ เวลาที่ผู้อื่นทำอะไรมักจะนั่งดู ไม่ช่วย ลังเล ไม่กล้าตัดสินใจ ได้แต่เฝ้ามองดู แต่พอเห็นเขาประสบความสำเร็จก็จะรีบเขามาเสนอหน้าทันที ทั๊งที่ตอนที่เขาลงทุนลงแรงกัน ไม่คิดจะช่วยแต่พอออกดอกออกผลแล้วค่อยมา ซึ่งความสำคัญของบุคคคลคนนั้นก็ไม่มีความหมายเท่ากับคนที่มาช่วยลงมือลงแรงกันตั้งแต่ต้น น่าจะประมาณนี้นะถ้าผิดต้องขออภัยครับ

น่าสนใจกับข้อความเหล่านั้น     ที่ทางผมไม่มีหรอกครับ  มีแต่ที่ตัดเล็บอะครับ ;D ;D ;D

ไม่มีอาไร๊..ก็แค่นั่งนึกถึงอดีตแล้วรำพึงรำพัน ตามประสาคนแก่ครับ ผมนะเป็นคนเพื่อนเยอะไม่ค่อยเหงาหรอกครับขนาดเมื่อก่อนเพื่อนทางเหนือมีเรื่องมีราวโทรหาผมตลอด ให้ช่วยไล่บี้โน่นนี่นั่น ปัจจุบันเงียบหาย เพื่อนทางใต้ติดต่อมาช่วยดันโน่นนี่นั่นให้ผมหน่อย ก็ทำกันไป ปัจจุบันเงียบ อีกหลายๆคนโดนโกง ช่วยหน่อยครับก็รีบช่วยกันไป ปัจจุบัน มองไม่เห็นใครเลย ก็ยังเฉยๆครับ เพราะอย่างน้อยๆผมก็มีพวกท่านที่อยู่ร่วมกันในเวปนี้ แค่นี้ก็อบอุ่น แค่นี้ก็ไม่เหงาแล้วครับ ยังไงพวกท่านก็คือเพื่อนคือพี่คือน้องของผมครับ นั่งนึกอะไรเรื่อยเปื่อยก็มีโทรศัพท์จากเพื่อนเก่าที่บ้านเก่าโทรมาเสนอ/ต่อรองนั่นนี่ เลยนึกถึงเรื่องตอนเด็กๆเลยเก็บมาเล่าให้ฟังครับ ขอบคุณทุกท่านครับ

รับทราบครับ อีกกี่ปี เกษียรล่ะพี่  ;D

 ;D กระทู้เหมือนจะแก่ แต่ก็ยังไม่แก่..... ;D ;D ;D ;D

เรื่องเล่าเช้านี้ ;D

เฒ่าแล้ว คนว่าวมานั้นหนา ๕๕๕

 :D เหมือนตัดพ้อต่อว่า งอนนิดๆ แต่เพื่อนกินนะหาง่ายนะพี่เพื่อนตายสิจะมีไหม  ;D ;D

ทุกคนย่อมมีความทรงจำครับ (เหมือนผมเลยแต่ไม่กล้าเหล้าครับพี่หมวดแจ๊คครับ อิอิ) :D